Müller Vrijheid

Over het leven en sterven van een hersenschim
2. Auflage 2019
ISBN: 978-3-7481-0381-3
Verlag: BoD - Books on Demand
Format: EPUB
Kopierschutz: 6 - ePub Watermark

E-Book, Dutch, Flemish, 136 Seiten

De verrassing is: in de dood sterft helemaal niets. Hoe dramatisch de dood ook kan lijken vanuit het standpunt van de schijnbaar levende, zo onbeduidend is hij als het gebeurt. Het is niets. Er is namelijk net zo min iemand die leeft, als iemand die sterft. Het complete drama van degene die leeft om zich door het leven heen te vechten, om eindelijk te ontdekken, eindelijk aan te komen, eindelijk te slagen - niets anders dan een droom. Opgelost. Ofwel luid en schel, of zacht en stil - wat blijft, is dat, wat alles is. Wat blijft, is het onbekende. Wat blijft is Zelf, dat onkenbaar is.

De verrassing is: in de dood sterft helemaal niets. Hoe dramatisch de dood ook kan lijken vanuit het standpunt van de schijnbaar levende, zo onbeduidend is hij als het gebeurt. Het is niets. Er is namelijk net zo min iemand die leeft, als iemand die sterft. Het complete drama van degene die leeft om zich door het leven heen te vechten, om eindelijk te ontdekken, eindelijk aan te komen, eindelijk te slagen - niets anders dan een droom. Opgelost. Ofwel luid en schel, of zacht en stil - wat blijft, is dat, wat alles is. Wat blijft, is het onbekende. Wat blijft is Zelf, dat onkenbaar is. Andreas verwijst in zijn talks op de natuurlijke realiteit - onverdeeld zijn, dat niet gekend, noch ervaren kan worden.

Autoren/Hrsg.

Müller, Andreas

Leseproben

Oneness talks met Andreas

Echt

A: Nee, natuurlijk niet. Er is alleen maar dat, wat ogenschijnlijk gebeurt. Zitten,

spreken, elkaar aankijken… enz. Dat is ‘het’.

A: Nou ja, er bestaat niets met de naam eenheid, maar alleen dat wat schijnbaar gebeurt. Omdat het onkenbaar is, kun je het noemen zoals je wilt. Het blijft hoe dan onkenbaar.

Het schijnbare ik kan niet anders dan alles echt vinden. Dat is de realiteit die

het kent en waar het in zoekt. Het zoekt iets wat het kan vinden, weten of

hebben, en waar het vertrouwen in heeft. Bv. een absolute eenheid, een

absoluut weten, een duurzame staat van gelijkmoedigheid en vreugde.

Die bestaan echter allemaal niet, en hun tegendeel natuurlijk ook niet. Het

relatieve, het ontoereikende en het onbestendige bestaan ook niet.

Het

enige wat bestaat, is dat wat schijnbaar gebeurt. En dat is ‘het’. Of: het

schijnbaar relatieve is absoluut alles! Dat is het wonder. Er bestaat helemaal

niks anders. Deze totaliteit is vreugde!

A: Die kun je niet krijgen. Ze is onkenbaar omdat het geen ervaring is.

A: Niets natuurlijk. Het schijnbare ik zoekt binnen zijn ervaring naar persoonlijke vervulling. Dat is het enige wat het kan, want ervaren is alles

wat het heeft. Het leeft alleen maar in persoonlijk ervaren. Daarom ervaart

het ook maar een deel van het geheel, namelijk dat wat het ervaart.

Binnen

dit deel zoekt het naar het absolute. Het dilemma is dat dit deel niet bestaat als deel. Het schijnbare ervaren is niet afgescheiden. Het hele mechanisme ‘ik ervaar iets’ is verbeelding, en daarmee alles wat in deze schijnbare wereld van ervaringen gebeurt.

V:

A: Je zit er helemaal niet in! Het is de illusie van het schijnbare ik, in deze illusie

te zitten en daaruit te kunnen ontwaken.

V:

A: Nee, dat kun je niet. Wie zou moeten ontwaken? En vooral:

waartoe? ‘Ik ben’ zou graag uit zijn slijmerige, menselijke, relatieve

leven willen

ontwaken in het absolute, pure, goddelijke. Het wil graag uit zijn

ervaring

ontwaken in een betere, hogere ervaring. Dat kan wel zo lijken, maar het blijft altijd binnen de ervaring van ‘ik ben’ en daarmee

onmogelijk. Dat het ‘ik ben’

bestaat en alleen maar ervaart, laat dat wat schijnbaar gebeurt in zijn ervaring als ontoereikend verschijnen, terwijl het vermoeden er is dat het absolute daarachter ligt. Dat is de droom. Enkel te ervaren is de kunstmatige realiteit – een realiteit die gelukkig zelf niet echt is.

V

A: Als het echt zou zijn, zou dat de hel betekenen. Als scheiding echt zou zijn, zou hij echt zijn. Maar zo wordt hij alleen als echt ervaren, zonder het echt te zijn. (lacht)

V: .

A: Ja, dat is zo. Voor ‘ik ben’ is ‘ik ben’ absoluut echt.

V:

A: Het is helemaal geen troost. ‘Ik ben’ heeft geen toegang tot ‘onwerkelijk’.

Die zal het ook nooit krijgen. Het enige wat het kent, is dat het ontoegankelijk is.

V: .

A: Nee, natuurlijk niet. Wie zou er geholpen moeten worden?

V:

A: Maar er is niemand. Dit hele mechanisme is denkbeeldig.

Niemand wordt één, want niemand is verdeeld.

V:

A: Ja, natuurlijk. Ook dat is wat schijnbaar gebeurt. (lacht ook)

Bewust/onbewust

A: Ja en nee. Om te beginnen gaat het helemaal nergens om.

Niemand kan

‘bevrijd’ worden, want er is niemand die al of niet bevrijd zou kunnen zijn. En ja, het is niet echt het tegendeel van bewustzijn, maar meer voorbij bewustzijn – voorbij het spel van bewust en onbewust.

A: Nou ja, schijnbaar voorbij. Bewustzijn is denkbeeldig, dus is een meer

bewust bewustzijn ook denkbeeldig. Het heeft in dit verband geen betekenis.

Bevrijding is het einde van de illusie van bewustzijn als werkelijkheid. Maar ook dat is een verhaal, want bewustzijn noch de illusie van bewustzijn waren ooit echt.

A: Geeft niets.

A: Ja, zo kan het voelen. Als het schijnbare ik, dat zichzelf alleen als bewust kan ervaren, oplost, kan dat aanvoelen alsof je meer onbewust wordt. Maar aan het eind van ‘ik ben’ is er in feite niemand onbewust. Het is gewoon het einde van bewustzijn als echte realiteit, als iets wat echt is.

A: Geen ‘en’. Het is niet belangrijk – alles valt gewoon meer op zijn juiste plaats. Tenminste, schijnbaar, want alles was altijd ‘goed’.

Vrede

A: Nou ja, wat je zoekt, is een vredige ervaring, beter gezegd een duurzame vredige ervaring. En die bestaat niet. Een vredige ervaring kan weliswaar verschijnen maar het heeft geen betekenis. Dat wat vrede zoekt, leeft in de illusie van onvrede. En dat wat in deze illusie leeft, is zelf niet echt. Vrede is de natuurlijke realiteit.

A: Klopt. Je kunt het niet ervaren omdat je niets anders bent. Zolang er iemand is die ervaart, zal er onvrede zijn.

A: Omdat het absoluut in vrede is. Niemand kan het beïnvloeden, manipuleren of sturen. Het is absoluut vrij te zijn zoals het is. Dat is vrede. Maar zoals ik al zei: een vrede die er geen behoefte aan heeft, ervaren te worden. Een vrede die geen vrede nodig heeft, maar als vrede kan verschijnen. Het schijnbare ik zou graag zoetsappig in vrede willen baden, alsof het een ervaring is.

A: Niet-iets. Uiteindelijk is het niet eens vrede.

A: Ja, natuurlijk. Ervaren is het enige wat het kent. ‘Ik ervaar iets’ is de droom.

Omdat over alles de sluier van het persoonlijke ervaren ligt, blijft het verborgen. ‘Ik ben’ ervaart nou eenmaal alleen maar; dat maakt het saai.

A: Onpersoonlijke ervaring bestaat niet, of het zou bevrijding moeten zijn.

A: Niets. Het bestaat niet. Het is het einde van dit energetische, mechanische patroon van ‘ik ervaar iets’ – een patroon dat nooit echt is geweest.

A: Ja, vanuit het standpunt van het schijnbare ik is het dat ook. Pas in het sterven blijkt dat het niets is. Er leeft namelijk niets dat kan sterven.

A: Ja, het kan heel intens zijn of nauwelijks merkbaar. Soms komt de dood op pantoffels. Hij sluipt dichterbij en voor je het weet is het voorbij.

A: Ja, ik ben heel zacht gestorven (lacht) Het kan zo gaan, of zo, en alles er tussen in. Zoals ik zei, aan het einde blijkt dat niets echt was en nooit gebeurd is.

Zelf-realisatie

A: Welk zelf bedoel je?

A: Het ware zelf bestaat niet als iets wat ontdekt kan worden. Ieder ontdekken veronderstelt een ontdekker, en iets wat ontdekt kan worden. Maar de ontdekker is denkbeeldig, en daarmee ook zijn ontdekker.

A: Helemaal niet. Wat is, kan niet ontdekt worden. Het ìs gewoon.

A: Het is dat. Het is dat wat schijnbaar gebeurt. Dat is het. Het is het ene zonder tweede, beter gezegd, dàt is niets, zonder het eerste en zonder het tweede.

A: Ja, maar dat wat gebeurt is niet-iets. Dit gesprek is niet-iets. Dit gesprek is puur Zelf. Er is niets dat ervan afgescheiden is, en er is niets dat zichzelf ervaart als dat. Zelf ervaart geen Zelf, het is simpelweg wat het is.

A: Nou ja, dat wat schijnbaar gebeurt. Hoe blind kun je nou zijn? (lacht)

A: Als je het ik bedoelt, natuurlijk niet. Het ervaart zichzelf wel als echt, maar dat is het niet. Het idee dat er zoiets is als persoonlijke zelf-realisatie hoort bij het ervaren. Natuurlijk zal dit schijn-zelf nooit zichzelf realiseren, want het heeft geen realiteit. Eenheid – Zelf – is honderd procent gerealiseerd. Dat wat schijnbaar gebeurt, is de perfecte realisatie van Zelf. Er bestaat niets anders.