Rosdahl / Södergran / Hermansson Sætar minningar: Erótískar smásögur í skammdeginu

1. Auflage 2023
ISBN: 978-87-27-14215-9
Verlag: LUST
Format: EPUB
Kopierschutz: 6 - ePub Watermark

E-Book, Icelandic, Deutsch, 245 Seiten

'Hann verður að halda mér uppi á meðan hann ríður mér. Allir liðir eru dofnir og slappir, ég sé stjörnur. Já, ég sé í alvörunni stjörnur, ljósahaf í myrkrinu.' ---Hvað getur ekki gerst þegar kona ákveður að draga ókunnugan karlmann á tálar? --- Ég stíg upp í þriðja þrepið og ég læt peysuna renna fram af öxlinni. Fjórða þrep og ég þykist uppgötva það. 'Ó,' tauta ég og horfi feimnislega á hann. Hlæ. 'Ég missti víst ...' 'Ég skal hjálpa þér.' Röddin er svo dimm að ég fæ gæsahús á handleggina. Vagnstjórinn og aðrar erótískar sögur er léttur lestur í skammdeginu. Láttu hugann reika og dreymdu um munúð á ólíklegustu stöðum. Í myrkri á síðustu strætóstöðinni, um heitar og fimar hendur sem leika um líkamann í leigubílnum eða stælta læknanema sem gera allt til að þóknast þér.

Höfundar: B.J. Hermannsson Malin Edholm Elena Lund Cecilie Rosdahl Vanessa Salt Sandra Norrbin Alexandra Södergran Erika Svensson

Autoren/Hrsg.

Rosdahl, Cecilie

Södergran, Alexandra

Hermansson, B. J.

Edholm, Malin

Salt, Vanessa

Lund, Elena

Norrbin, Sandra

Sand,

Svensson, Erika

Weitere Mitwirkende

translators, LUST

Vvv

Leseproben

Sex í sumarblíðu 1: Strætisvagninn - Erótísk smásaga

Aldís var ein af þessum konum sem getur kveikt guðsótta í trúleysingjum. Líkami hennar var svo vel skapaður að orðið fullkomnun dygði skammt til að lýsa honum. Það er til urmull af fyrirsætum í heiminum en Aldís hafði miklu meira til brunns að bera en flestar þeirra. Auk þessa dásamlega þrýstna líkama hafði hún svo sterka og kynæsandi útgeislun að hún gat framkallað fullnægingar sem karla grunaði ekki einu sinni að væru mögulegar. Eða konur, ef út í það er farið. Og hún var ekki þannig gerð að hún léti neitt aftra sér.

Eddi gekk um íbúðina, eirðarlaus og graður. Hann hugsaði um Aldísi, gelluna sem hann var ekki einu sinni búinn að hitta. Hann skildi ekki af hverju hann varð gersamlega bergnuminn af henni.

Allt byrjaði það með þessu eina myndskeiði.

Andlit hennar er í hvarfi og hún liggur á hlið og fróar sér. Hún dregur fram titrarann. Heldur takti, andar stöðugt þyngra. Hún flytur titrarann milli handanna eins eðlilega og íkornar hoppa í trjánum. Suðið er lágt, eins og í rakvél þegar rafhlaðan er alveg að tæmast. Hún dregur niður um sig nærbuxurnar með hinni hendinni og titrarinn er eins og gæludýr. Þungur andardráttur hennar heyrist varla. Nú færist hönd hennar upp að þrýstnum brjóstunum, hún gælir við þau og nuddar – hún stynur. Og nýtur þess að gæla við sjálfa sig.

Eddi varð samstundis heltekinn af henni. Og skrifaði henni.

„Mig langar til að vita allt um þig,“ sagði hann. Og þau héldu hvort öðru vakandi langt fram á nótt, spjölluðu um allt milli himins og jarðar, frá æskuminningum að skrýtnum draumum, voru eins náin og ef þau lægju nakin saman.

Þau ákváðu að hittast. Þetta var í byrjun júní og dagurinn var óvenju heitur. Sólin skein inn um gluggann og Aldís var lengi að vakna. Umferðarniður og fuglasöngur barst inn um gluggann. Hún var ekki búin að ákveða neitt. Hana langaði bara út í sumarblíðuna en naut þess líka að vera löt í mjúku rúminu.

Svo svipti hún af sér sænginni. Eins og ekkert væri eðlilegra fór hún að gæla við líkama sinn, strauk sér upp innanverð lærin og yfir nærbuxurnar. Hana hafði dreymt eitthvað unaðslegt. Hún var farin að titra af girnd og stakk hendi inn undir nærbuxurnar. Nú mundi hún meira. Myndspjallið við Edda. Hún krafðist þess að hann rúnkaði sér fyrir framan hana eins og hún hafði fróað sér fyrir hann og hún þurfti ekki að ganga lengi á eftir honum. Hann kveikti á myndavélinni þar sem hann sat upp við vegg í rúminu með öll ljós slökkt. Hún sá aðeins skuggann af honum og bað hann óþreyjufull um að kveikja ljósið, hún var jafn gröð og hún var núna. Þegar hann kveikti á náttlampanum sá hún aðeins efri hluta líkamans. Sólbrúnan. Áberandi magavöðva þar sem húðin strekktist við naflann og reistan lim með glitrandi kóngi. Myndin var gróf og dökk en hún gat samt séð æð sem hringaðist upp blautan böllinn og hana dauðlangaði að sjá hann gjósa.

Hún beraði á sér brjóstin og hann byrjaði að strokka sig. Hann fór sér hægt í byrjun sem jók bara gredduna í henni. Hún fékk fullnægingu meðan hann var enn að fróa sér. Og þegar hún stundi í hljóðnemann sá hún að sæðið sprautaðist úr honum. Sæðisbunurnar gengu yfir sterka kviðvöðvana.

Aldís sá þetta allt fyrir sér þegar hún var að gæla við sjálfa sig. Fuglarnir sungu fyrir hana. Hún lyfti sér upp og spennti rassinn. Stundi hærra. Veggirnir voru næfurþunnir og hljóðin í henni bárust örugglega til nágrannanna. Einhver þeirra væri örugglega farinn að rúnka sér. Hún sá það alveg fyrir sér, kynæsandi miðaldra mann með skeggbrodda. Stunurnar í henni fengu hann til að leggja frá sér lesgleraugun og bókina og draga upp úr buxunum langan og þrútinn liminn. Eiginkonan væri frammi í eldhúsi og myndi bráðum kalla að kaffið væri tilbúið. Hann fróar sér í fáti, getur ekki annað því hann er orðinn svo æstur af að hlusta á stunurnar í henni. Kannski væru aðrir ungir og sexý karlar í húsinu að hlusta á hana stynja. Hún ímyndaði sér þá, hvern á fætur öðrum, með misstóra tittlinga sem allir beindust að henni, tilbúnir að gjósa á hverri stundu.

Í dásamlegu leiftri fullnægingarinnar hvarf heimurinn.

Og eftir hana lá hún í mestu makindum þangað til dyrabjöllunni var hringt.

„Hæ Anna, komdu inn!“ Þær föðmuðust og kysstust á báðar kinnar.

„Svakalega er heitt hérna. Það er svo loftlaust,“ sagði Anna og hraðaði sér fram í eldhús og opnaði ísskápinn. Hún tók fram djús og þambaði af stút, andvarpaði og ropaði svo. „Heyrðu, eigum við ekki drífa okkur?“

Aldís brosti. „Ég þarf bara að klæða mig.“

Það var alltaf svo gaman að hitta Önnu. Hún var svo full af orku án þess að vera þreytandi, bara hress og alltaf til í eitthvert fjör. Anna var líka keppnismanneskja í íþróttum og alltaf svo jákvæð og drífandi. Og þægileg í umgengni.

Á meðan Anna sagði henni frá síðustu sundkeppninni á Spáni fann Aldís fram rauða bikiníið í fataskápnum. Á skápshurðinni var spegill í fullri stæð og hún skoðaði sig frá ýmsum hliðum. Hún var þokkalega sátt við það sem hún sá og hún var klár í slaginn. Nú vildi hún gera hvað eina sem mögulegt væri undir berum himni. Ósjálfrátt tók hún í strenginn á bikiníbuxunum og strauk létt yfir rautt efnið. Hún gældi við sjálfa sig, hamraði aðeins á klofið með fingurgómunum, dró svo djúpt inn andann og stundi þegar hún sneri sér frá speglinum.

Hún klæddi sig í þunnan hvítan sumarkjól yfir baðfötin, kjól sem dró fram sólbrún læri, stinnan rass og brjóst. Hún varð aftur gagntekin af eigin spegilmynd og brosti. Notaleg tilfinningin benti til þess að dagurinn yrði dásamlegur.

„Ókei, ég er tilbúin, eigum við að leggja af stað.“

Anna smellti í góm og flýtti sér út á eftir Aldísi.

„Svakalega líturðu vel út!“

„Takk!“

„Hvernig heldurðu að þessir gaurar séu?“

„Þeir eru örugglega frábærir. Tveir myndarlegir strákar með kyssulegar varir og litla rassa sem má læsa tönnunum í.“

Þær sprungu úr hlátri.

Úti á stoppistöð var fullt af fólki á leið út í sumardaginn. Fólkið tróðst áfram. Og vagninn var troðfullur þegar hann loksins kom. Það stóðu örugglega jafn margir í vagninum og þeir sem höfðu fengið sæti. Aldís stundi þungt. Svitinn bogaði af henni í hitanum. Þær þurftu að troða sér inn. Þær komust inn í miðjan vagninn,...